Vesting Bourtange I

HET IS EEN...

Reconstructie van de vesting uit 1742.

Museum de Baraquen, Kapiteinswoning, Synagoge en Terra Morra,  verschillende huizen in oude stijl en veel activiteiten uit het verleden en heden. 

+puntje

Vier verschillende musea bieden veel waar voor hun geld.

-puntje

De stijlkamer van het Kapiteinshuis is wat stijlloos.

De rijke historie van dit vestingsdorp maakt al gauw dat ik enthousiast over de achtergronden ga lezen. Natuurlijk stonden alle vier de musea al op het lijstje van nog te bezoeken plaatsen. Echter door tijdgebrek heb ik ze niet allemaarl kunnen bekijken. Het was een drukke dag georganiseerd door Het Groninger Landschap.

In de ochtend gingen we met een Giethoornse platbodem een rondvaart maken door de gracht rondom de vesting. De bedoeling was om ook in het kroonwerk te varen, maar door de lage waterstand was dit helaas niet mogelijk. Na de boottocht konden we op eigen gelegenheid door het dorp wandelen. De huizen binnen de vesting zijn allemaal in een bepaalde stijl gebouwd, van rode of gele baksteen afhankelijk van de provincie die had betaald. Het is leuk om door de nauwe straatjes te lopen en de sfeer op te snuiven van honderden jaren geleden. Hoewel het er in 1742 waarschijnlijk wel heel anders heeft uitgezien en geroken. Toen waren het vooral de soldaten die er huisden en het zal er zeker gestonken hebben. Nu ziet alles er fris en verzorgd uit.

Ik heb deze keer twee van de vier musea bezocht. 

De Kapiteinswoning is een van de musea binnen de vesting. Het zijn een tweetal leuk ingerichte stijlkamers. Het geeft een indruk van de manier van leven rond 1740. Hoewel er niet heel veel voorwerpen te zien zijn.

Museum de Baraquen heeft een mooie collectie van voorwerpen die bij de opgravingen in en rond het dorp zijn gevonden. Het grappige vind ik hier dat er een deel van de inhoud van een beerput staat die achter een huis is gevonden. In de beerput gooiden mensen vroeger alles wat ze niet meer wilden of konden gebruiken. Onder andere ook resten van eten en meer van dat soort. Het is dus alsof je naar afval staat te kijken. Ik stel me dan voor dat er over 300 jaar mensen naar ons afval zullen staan kijken in een museum. Verder wordt er in het museum via informatieborden een beknopte geschiedenis van opbouw en verval weergegeven. 

Na de lunch ging ik mee met een bustocht met wandelingen in de nabije natuur. We maakten een wandeling lang de Linie. Een door de Fransen opgeworpen wal die op de grens met Duitsland ligt. Vervolgens gingen we in Duitsland kijken in een stukje natuur dat er bijna nog uitziet zoals vroeger het hele Bourtanger Moor er uit moet hebben gezien. In het bos ligt een reconstructie van een oude weg gemaakt van houten palen. Door afwatering blijft er echter niet veel van over en ontstaan op de moeraslanden bossen. 

De slagboom is nostalgisch.

Door deze extra natuurgebieden is de vesting zelfs geschikt voor meerdaags bezoek.