Groninger Museum VI

Het Groninger Museum weet de laatste jaren boeiende en bijzondere tentoonstellingen en kunstenaars naar het Noorden te lokken.

+puntje

Het museum gaat echt met de tijd mee. Er zijn steeds weer andere activiteiten en er wordt steeds getracht om een breed publiek te boeien.

-puntje

Hoewel de koptelefoon erg praktisch was bij de rondleiding langs David Bowies topstukken, werd het soms wat onsamenhangend als je een item niet tot het einde wilde horen, of je in je enthousiasme al te snel van het een naar het ander object liep.

Na echt een heel lange tijd ging ik weer eens naar het Museum in Groningen. De reden was dat er een unieke tentoonstelling was over en van David Bowie. Omdat de artiest in januari '16 helaas was overleden dacht ik dat het wellicht de laatste kans zou zijn om dit fenomeen nog te kunnen aanschouwen.

De tentoonstelling gaf een volledig beeld van de beginjaren, het vele werk, de verschillende fasen, zijn talenten, de glorie, de verguizing, de opstandige en altijd zoekende man. Ondanks dat ik dacht veel van zijn films en muziek te kennen, had ik geen idee van het feit dat hij daarnaast nog vele andere projecten deed tot aan het spelen op Broadway toe.

De tentoonstelling was zeer modern vormgegeven. Alle bezoekers kregen een apparaat met hoofdtelefoon die steeds verhalen en muziek liet horen die pasten bij het item waar je voor stond. Een bijzondere ervaring.

Ik liep nog wel even door de andere zalen, hoewel ik eigenlijk speciaal voor Bowie was gekomen. Veel verschillende kunst in allerlei vormen.

Opvallend vond ik de stoelen van Joris Laarman. Dat iemand zoveel verschillende stoelen kan maken van een en hetzelfde model vind ik fascinerend. Dat iemand in staat is van zo'n alledaags meubelstuk nog weer iets bijzonders te maken.